فقط من

من در این یک مورد از مسولین شهردای کمال تشکر را دارم ، پارک کنار محل کارش را می گویم ، به قول شاعر بین من تو فقط یک دیوار فاصله است ، اگر تهمت مالیخولیای شدن نخورم باید اعتراف کنم که نشستن در نیمکت پارک و زل زدن به دیواری که در پشت ان کسی قرار دارد که تمام زندگی من است ، لذت بخش ترین کار زندگیم شده است ، همه چیز برای یک تماشای عاشقانه محیاست ، پارک ، گل ، درخت ، و یک دیوار 

خدایا خداوندا ، کمکم کن ، عجب اوضاع قر در عقربی شد ، حالا چه کار کنم ، این ابوعلی هم که گذاشت رفت ، الان دقیقا دو روز است که مبحث احتمال را تمام نکرده ام ، یعنی هنوز اولش هستم و حتی به اخرش هم نرسیدم ، من که به نوبه ی خودم هیچ کدام از این فرمول ها را قبول ندارم ، می گویند یکه دیوانه سنگی در چاه می اندازد که هزار عاقل نمی توانند ان سنگ را بیرون بیاورند ، همین است دیگر ، در قدیم الایام شخصی بی 

صدای خواهرم را می شنوم که ارام ارام با مادرم ان طرف اتاق صحبت می کنند . مطمئنم الان بعد چند دقیقه مادرم خواهد گفت : پسر ، بگیر بخواب ، مگر تو نمی خواستی فردا صبح زود بیدار شوی و بروی ورزش کنی . من هرشب این را به مادرم می گویم و شب حول و هوش ساعت 9 می خوابم